Privatisering van de geluidsomgeving

Privatisering van geluid

Het privatiseren van de geluidsomgeving betekent dat we van een publieke situatie een privé aangelegenheid maken. Waar we normaal met z’n allen een geluidsomgeving deelden, zoals een straat, een plein, een winkel of kantoor, worden deze omgevingen steeds minder vaak gedeeld door diegenen die zich in die ruimte bevinden. Steeds meer mensen dragen namelijk koptelefoons of oortjes als ze deur uitgaan, tijdens het sporten, winkelen, studeren of werken. Deze privatisering van de publieke geluidsomgeving werkt als een soort ‘symbolisch scherm van privacy’, zoals Sociologe Lyn Lofland al in 1973 beschreef, waarbij mensen hun eigen geluidsomgeving vormen, afgesloten van de buitenwereld.

Eigen geluidsbubbel

Met de opkomst van de ‘persoonlijke stereo’, de walkman, discman, mp3-speler en nu de smartphone en ‘noise-cancelling headphones’, lopen steeds meer mensen rond in hun eigen geluidsbubbel. Dat betekent dat we ook steeds meer gewend raken aan een wereld waarin wij precies bepalen wat we wel en niet horen, ongeacht waar we zijn. Maar wat zegt dit over ons? En de staat van onze omgeving?

Steeds meer prikkels

Zeker in de drukke steden zijn de geluidswerende koptelefoons een uitkomst voor mensen die snel overprikkeld raken door alle auditieve prikkels die op hen afkomen. Maar ook voor de muziekliefhebber of de fervent podcastluisteraar worden deze koptelefoons maar al te graag gedragen om de omgevingsgeluiden te blokkeren, zodat ze datgenen waar ze wél naar willen luisteren, nog beter kunnen horen. Daaruit kunnen we wel opmaken dat op veel plekken de geluidsomgeving bij lange na niet optimaal is. Als we massaal ervoor kiezen iets anders te willen horen, of een stuk minder willen horen, zegt dat weinig goeds over de staat van onze geluidsomgeving. De populariteit van deze nieuwe technologieën is misschien wel een symptoom van onze massale overprikkeling. Maar het zou ook het probleem kunnen versterken: worden we steeds gevoeliger voor andermans geluiden door ons er steeds verder van af te sluiten?

Het effect van corona

Voor veel mensen bevatte de corona pandemie een welkome verassing: steden vielen nagenoeg stil en zelfs midden in stadsharten en voorheen drukke kruispunten kon je vogeltjes horen fluiten. Ook het thuiswerken beviel veel mensen goed: geen kletsende of luid bellende collega’s om je heen, of dat koffieapparaat dat elke keer met luid kabaal wordt aangezet. Mensen genoten (al dan niet tijdelijk) van de rust van hun eigen werkplek thuis, waar ze zelf hun geluidsomgeving konden bepalen. Daarom was het voor veel mensen ook weer ontzettend wennen om terug te gaan naar kantoor. Kantoortuinen delen met al die collega’s en die printer en dat koffieapparaat. Dan toch maar weer de koptelefoon op.

Terug naar het publieke geluid

Of we nu gewend zijn geraakt aan ons ‘eigen’ geluid, of steeds gevoeliger worden van het geluid van een ander, is het hoe dan ook duidelijk dat we meer aandacht moeten besteden aan de kwaliteit van onze publieke geluidsomgevingen. Zeker op de werkvloer is dit belangrijk, zodat we niet worden aangespoord om ons af te sluiten van de rest, maar juist de behoefte weer gaan voelen om in contact te zijn met onze collega’s en de omgeving. Een gezonde geluidsomgeving is prettig, en het werkt.

Wil je meer weten over geluid, gezondheid en de werkomgeving? Koop dan snel je ticket voor ons evenement op 15 september! Tot dan!